Tak jak rodzicom, tak i nam zależy na tym,
by dzieci odnosiły w przyszłości sukcesy zawodowe
i miały satysfakcjonujące życie prywatne,
dlatego w Naszym Przedszkolu im. św. Jana Pawła II
uczymy i rozwijamy przez zabawę –
ta forma aktywności jest dzieciom najbliższa i pozwala
na osiągnięcie najlepszych efektów.
Dążymy do wszechstronnego rozwoju każdego dziecka pod względem poznawczym, ruchowym, emocjonalnym i społecznym.
U podstaw naszej wspólnej pracy leży przekonanie, że:
Każde dziecko jest niepowtarzalne, wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju.
Każde ma inne potrzeby, inny temperament, inny zasób umiejętności i zdolności.
Duże znaczenie ma więc dla nas indywidualne podejście nauczyciela do każdego przedszkolaka.
Staramy się dostosowywać wybierane przez nas metody i sposoby oddziaływania pedagogicznego do potrzeb i zasobów rozwojowych każdego wychowanka – tak, by każde dziecko pracowało na miarę swoich umiejętności, miało szansę osiągnąć sukces i wykorzystać maksimum swoich możliwości.
W naszym przedszkolu wykorzystujemy w pracy z dziećmi we wszystkich grupach wiekowych metodę symultaniczno-sekwencyjną.
Jest to metoda nauki czytania opracowana przez prof. dr hab. Jagodę Cieszyńską – psychologa i logopedę, wieloletniego pracownika naukowego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Stosowanie tej metody przynosi ogromne efekty, nie tylko w sferze czytania, ale również koncentracji uwagi, rozwoju funkcji poznawczych, na których opiera się rozwój dziecka.
Ponadto metoda ta pozwala na wyrównywanie szans rozwojowych u każdego dziecka nawet niemówiącego.
Stawiamy na sprawdzoną metodę prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej „Dziecięca matematyka” której celem jest wspomaganie rozwoju
umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć
matematycznych.
Okres przedszkolny to czas otwierania się ciekawskich, dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych.
W edukacji matematycznej ważne jest aby mieć świadomość tego w jaki sposób dzieci w wieku przedszkolnym uczą się. Nie należy kształtować pojęć matematycznych przy pomocy słów, poprzez wyjaśnianie czy opowiadanie.
Najważniejsze w edukacji matematycznej są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność.
W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, to znaczy słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki.
Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to co ważne.
Wykorzystujemy metodę Pedagogiki Zabawy,
która polega na wykorzystaniu w procesie
dydaktyczno-wychowawczym różnych pląsów,
zabaw muzyczno-ruchowych, tańców ludowych
w celu integracji dzieci. Uczy ona współdziałania w grupie, wyzwala aktywność, pobudza dzieci do ekspresji muzyczno-ruchowej. Poprzez ćwiczenia muzyczno ruchowe w grupie ułatwia komunikację interpersonalną i uatrakcyjnia zajęcia edukacyjne.
Ponad to stawiamy na metodę Carla Orffa, która polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu, tańcu, śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Tworzenie, odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość a rozumiana w ten sposób aktywność muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju. Nie ma w systemie miejsca dla bierności, bo naprawdę zrozumieć i odczuć sens jego idei, można jedynie wówczas, gdy się samemu aktywnie uczestniczy we wspólnym działaniu.
Świadomość ciała oraz przestrzeni własnej i cudzej rozwijamy korzystając
z metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Metoda ta to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi – tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie.
Metoda ta jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci.